Pisanie szeptem ?:

Tekst jest próbą rekonstrukcji historii polskiej poezji lesbijskiej od lat 90. XX wieku. Autorka analizuje twórczość poetek, które na przełomie tysiącleci wprowadziły wątki kobiecej nieheteronormatywności do polskiej poezji. Wiersze Ewy Sonnenberg, Ingi Iwasiów oraz Izabeli Filipiak (Morskiej), będąc przykładami różnych sposobów pisania o lesbijskim doświadczeniu, stały się przyczynkiem do refleksji nad queerową reprezentacją w kulturze i literaturze ostatnich lat. W kontekście interdyscyplinarności lesbijskiej poezji artykuł stara się nakreślić jej obecność w niezależnym życiu literackim, powołując się na przykłady filmów, zinów oraz twórczości slamerskiej. Wskazuje także na najnowsze książki poetyckie oraz twórczynie, które stały się reprezentantkami najnowszej polskiej poezji lesbijskiej.