Idąc do...:

„Całe życie idę do celu. Czy go osiągnęłam? Chyba tak, bo to, gdzie i po co szłam, zawsze się spełniało. Teraz mam poczucie zatrzymania się przed próbą przekroczenia legendarnego Rubikonu. Myślę, że każdego to czeka, więc zaczynam analizować, co wartościowego zostało dokonane w czasie nader obfitego życia. [...] Przychodzi w życiu taki moment, że mamy potrzebę spojrzenia wstecz, wychylić się też przed siebie, wobec czasu, w którym żyjemy. Przegląd tomików, może niezbyt bogatych, skłania do korekty i przemyśleń, co często się zdarza oraz wyboru tego, co najcenniejsze wżyciu piszącego. A jak pisał Jan Kochanowski: „Ponieważ zniszczeć musi ciało, żeby przynajmniej imię po nas tu zostało", władze Prudnika, nazwały jedną z sal w Prudnickim Ośrodku Kultury moim imieniem oraz umożliwiły zamieszczenie tablicy pamiątkowej w Alei Słowa w Parku Miejskim". [Idę - to znaczy gdzie?, fragm.]