Renesansowy Platonizm:

Ponowne odkrycie starożytnej myśli może być początkiem rewolucji. Doskonałym przykładem tego twierdzenia stanowi renesansowa kultura XV wieku. "Powrót do Platona", mistrza, którym filozofia humanistyczna zaczyna się rozliczać po długiej średniowiecznej przerwie, nie jest znakiem nostalgii za "utraconym światem" starożytnej mądrości greckiej. Nie jest też strategicznym wyborem, dzięki któremu "nowi filozofowie" zaznaczyli swoje odejście od arystotelizmu spod znaku tradycji scholastycznej. Jeśli spojrzymy na to zjawisko z jego historycznej i kulturowej złożoności, zauważymy natychmiast oznaki świata w okresie rewolucji. Aby zaś dać człowiekowi narzędzia pozwalające mu odczytać i zinterpretować nowy świat, renesansowi filozofowie - Włosi Marsilio Ficino (1433-1499) i Pico della Mirandola (1463-1494) i Niemiec Mikołaj z Kuzy (1401-1464) - stają się matematykami, lekarzami, poetami, teologami, inspiratorami obrazów, a kiedy trzeba nawet magami. Nowy, eksperymentalny duch towarzyszy człowiekowi w poszukiwaniu własnego miejsca we wszechświecie. Dlatego też platonizm czasów odrodzenia stanowi konkretny przykład "rewolucji kulturowej", na który każda epoka zmian powinna spoglądać z zainteresowaniem.