Dawna Polska w anegdocie

[...] Jeżeli Włosi przyjeżdżali do Polski "po chleb", to Polacy jeździli do Italii "po rozum". Udawali się po ten rozum masowo przez cały wiek XVI; jedni osiadali w Bolonii i Padwie, by kształcić się na tamtejszych uniwersytetach, inni, a takich było więcej, odbywali podróże turystyczne po krajach włoskich w charakterze tzw. peregrynantów (wędrowców). Tym turystom zdarzały się różne przygody, jako ludziom o słabym przygotowaniu podróżniczym, o niskim często poziomie wykształcenia, lecz za to o dużej naiwności. [fragment książki]