Odporność społeczeństwa, państwa na zagrożenia hybrydowe

Architektura systemu bezpieczeństwa globalnego, jak również regionalnego, podlega ciągły, turbulencjom, śród których kluczowym wyzwaniem jest przeciwdziałanie atakom hybrydowym, które w konsekwencji mogą przerodzić się w agresję na pełną skalę. Atak Rosji na suwerenne państwo, poprzedzony wieloma działaniami hybrydowymi, wymierzonymi nie tylko w Ukrainę, ale również Polskę i wiele innych państw Unii Europejskiej, unaocznił znaczenie wykorzystania środków niemilitarnych. Ich zastosowanie jest tal samo groźne i skuteczne jak użycie siły wojskowej. (…) Wielowymiarowa eskalacja zagrożeń ze strony Rosji na wschodniej flance NATO ukierunkowana jest na wywołanie podziałów w państwach członkowskich NATO oraz osłabienie więzi euroatlantyckich. Z kolei neoimperialna polityka Rosji może w przyszłości doprowadzić do otwartej wojny z Zachodem, do której muszą być przygotowane społeczeństwa i siły zbrojne państw NATO. Tym samym Polska, wraz z sojusznikami musi być przygotowana na eskalację kryzysów, o podłożu niemilitarnym i militarnym, na wschodniej flance NATO poprzez budowanie zdolności do realnego odstraszania i kolektywnej obrony. (…) Kluczowe wydaję się działania, podejmowane przez Sojusz Północnoatlantycki, który wskazuje na konieczność budowania odporności poszczególnych państw, rozwijając jednocześnie odporność zbiorową Sojuszu. (ze wstępu)