Teraźniejszość manifestów:

Artykuł jest próbą prześledzenia i skomentowania niedawnych zwrotów ku manifestowi jako gatunkowi wciąż skutecznemu dla emancypacyjnych, artystycznych gestów. Autorka, wzorując się na "The Manifesto Handbook" (2019) Juliana Hanny, rekonstruuje pokrótce genezę manifestu: po pierwsze, jako politycznej formy autorytarnej mowy, która została wywrotowo porzucona podczas XIX-wiecznego wzrostu idei demokratycznych we Francji. Po drugie, jako – zapoczątkowanego przez Filippo Marinettiego narzędzia artystycznego, służącego głoszeniu współczesnych pragnień sztuki w zakresie transformacji społecznej. Z inspiracji dokonaną przez Hannę periodyzacją trzech fal istnienia manifestu autorka artykułu uznaje rok 2008 za moment ponownego zainteresowania znaczeniem manifestów. Zasadnicza analiza rozwija się wokół wybranych przykładów manifestów XXI wieku, zarówno artystycznych, jak i naukowych (z pola humanistyki).