Drewniana architektura uzdrowisk polskich w XIX i na początku XX wieku

Książka Grażyny Ruszczyk “Drewniana architektura uzdrowisk polskich w XIX i na początku XX wieku” dotyczy 14 uzdrowisk uważanych w ówczesnej literaturze za polskie: Buska, Ciechocinka, Iwonicza, Krynicy, Nałęczowa, Otwocka, Solca, Szczawnicy, Zakopanego, a także Janowa, Kosowa, Truskawca znajdujących się na Ukrainie oraz Połągi i Druskiennik na Litwie. Dzisiaj z tego wielkiego dziedzictwa pozostał niewielki procent. W szybko rozwijających się miejscowościach uzdrowiskowych architektura była wyjątkowo różnorodna, jednak tempo zniszczeń budowli z drewna było i jest zastraszające. To duża strata dla krajobrazu kulturowego. Monografia jest bogato ilustrowana, blisko 400 ilustracji współczesnych oraz archiwalnych. Najciekawsze przykłady dziewiętnastowiecznego budownictwa drewnianego, ukazujące jego piękno i wartość.