Mike Dime - prywatny detektyw

Szamocąc się i postękując, zdołałem wreszcie usiąść. I wtedy zobaczyłem Knura. Jego ogromna głowa spokojnie sobie leżała na tylnym siedzeniu, z bliska wlepiając we mnie wytrzeszczone oczy. Pozbawiony głowy Knur wciąż siedział za kierownicą, trzymając ją kurczowo zaciśniętymi rękami mordercy. Trzeba by dynamitu, żeby je oderwać. Gwałtownie odsunąłem twarz i przypadkowo trąciłem łokciem siedzenie. Okropna głowa Knura poruszyła się jakby z własnej woli. Wzdrygnąłem się i poczułem skurcz w żołądku. Ta głowa była szkaradna. Wprost potworna. Ktoś powinien ją spreparować i przekazać w darze muzeum antropologicznemu. Cokolwiek się stało, nie chciałem, żeby na mnie spadła ...