Starożytna Persja

Królom z dynastii Achemenidów po raz pierwszy w dziejach udało się zjednoczyć wszystkie plemiona irańskie i utworzyć z nich silne państwo. W VI w. p.n.e. panująca w Persji dynastia medyjska została obalona przez Cyrusa II Starszego (559-530 p.n.e.), genialnego władcę, który zdołał podporządkować sobie cały azjatycki Wschód. Stworzone przez niego gigantyczne imperium było pierwszym w dziejach świata państwem, które skupiało tak wiele odrębnych kulturowo narodów. Na stolicę swego państwa Cyrus II wybrał Pasargady, gdzie wzniósł wspaniałe pałace. Kolejny władca, Dariusz I Wielki (522-486 p.n.e.), ustanowił wschodnią granicę swojego imperium aż na Indusie. Król wybudował Persepolis - rozległą stolicę swojego państwa, która zachwycała swym przepychem cały starożytny świat. W ten sposób powstało największe państwo w dziejach starożytnego Wschodu, które przetrwało prawie 200 lat, aż do podboju Aleksandra Wielkiego.