Kozietulski i inni

"W swoich słynnych cyklach książek historycznych, takich jak przede wszystkim "Kozietulski i inni" czy "Koniec świata szwoleżerów" pisała Maria Janion, stworzył zupełnie nowy sposób polskiego pisania o przeszłości. Ominął te, które jak się wydaje wyczerpały już swoje możliwości. Nie był "brązownikiem", ale nie był też "antybrązownikiem". Nie pisał "ku pokrzepieniu serc" (w tradycyjnym rozumieniu), ani też, by "by rozdzierać rany". Sam się najlepiej pośrednio scharakteryzował przez metaforę kogoś, kto pracuje przy centryfudze czasu, w której się scedza świadomość historyczna narodu, pozwalając oddzielić to, co dobre, od tego, co nikczemne. Odsłaniał też historię jako domenę wyborów moralnych. Polityka żywioł dramatu dziejów łączyła się u niego z moralnością; w najmniejszej drobinie swojego ulubionego gatunku biografii śledził związek polityki i etyki." - Tomasz Łubieński