Drogi cichociemnych

Terminem "cichociemni" określano żołnierzy polskich szkolonych do zadań specjalnych i przerzucanych drogą lotniczą do okupowanego kraju przez Oddział VI Sztabu Naczelnego Wodza, najpierw z terenu Wielkiej Brytanii, a potem z Włoch. Do służby w roli cichociemnych zgłosili się młodzi ludzie szczególnie unotywowani, o wysokim morale, skłonni do najwyższych ofiar, wychowani w duchu patriotyzmu. W brytyjskich ośrodkach szkoleniowych zapewniono im profesjonalne wyszkolenie. W kraju, skierowani do zadań na polu wywiadu, dywersji, sabotażu i partyzantki, stali się elitą Polski Walczącej. Los, jaki ich spotkał po wojnie nie odbiegał od losu innych bohaterów akowskiego podziemia, a nawet był jeszcze bardziej okrutny, dotknęły bowiem cichociemnych szczególne prześladowania ze strony NKWD i służb bezpieczeństwa PRL. Ci, którzy ocaleli, z reguły wyszli na wolność w latach 1955-1956. Dla nas są dzisiaj symbolem nieugiętej walki za ojczyznę, skłonności do osobistej ofiary i najwyższego poświęcenia. Na zawsze pozostaną w historii Polski.