We Wstępie Autor pisze: W znakomitej komedii w reżyserii Emilia Martíneza-Lázaro z 2014 roku „Ocho apellidos vascos” (czyli „Osiem baskijskich nazwisk”, polski tytuł: „Hiszpański temperament”), która stała się w Hiszpanii jednym z największych kinowych hitów, jest taka scena: bohater filmu, Rafa, typowy Andaluzyjczyk, zakochuje się w będącej przejazdem w jego rodzinnej Sewilli Baskijce o imieniu Amaia i postanawia odszukać ją w Kraju Basków, by kontynuować tę znajomość. Jadąc tam, zasypia w autokarze (jakby nie było, ma do pokonania ponad 800 kilometrów!), a gdy budzi się w środku nocy, widzi scenę jak z horroru: nad groźnymi, skalistymi górami kłębią się czarne chmury, niebo przecinają błyskawice, szaleje ulewa, a na tablicy przy szosie widać napis: WITAJ W KRAJU BASKÓW! I tak właśnie kojarzy się wielu osobom ten autonomiczny region północnej Hiszpanii. Jako mroczna, tajemnicza, obca kraina, w której nie wiadomo, czego oczekiwać. [...] Baskowie emanują pozytywną energią, serdecznością i gościnnością. Pewien starszy pan, napotkany przypadkiem w Bilbao, powiedział mi: „W Barcelonie i Sewilli mają już dość turystów. Są nimi zmęczeni. A nam ciągle ich brakuje! Dlatego, gdy zapytasz tutaj kogoś o drogę, nie tylko ci ją wskaże, ale weźmie cię za rękę i zaprowadzi do miejsca, którego szukasz, a może jeszcze zaprosi na kawę!” Do Kraju Basków tęskni się już po pierwszej wizycie. I zawsze chce się tam wracać! [opis wydawcy].
