Komunikacja jako pole inkluzji społecznej

Używając języka inkluzywnego (włączającego) a nie słów wykluczających, można zmieniać lub nawet niwelować stereotypy, szczególnie o podłożu kulturowym, ale także chronić ludzi dyskryminowanych ze względu na cechy, na które nie maja wpływu, takie jak: pochodzenie narodowe lub społeczne, przynależność do mniejszości narodowej, kolor skóry, rasa, płeć, sprawność fizyczna, wiek, orientacja seksualna, język a nawet religia czy majątek. Owszem Europejska Konwencja Praw Człowieka gwarantuje równość i szacunek wszystkim ludziom. Zasada poszanowania godności ludzkiej dotyczy także kontaktów językowych, gdyż to język służy do tego, żeby się z drugim człowiekiem porozumieć i z nim współdziałać. Przestrzeganie podstawowych norm etycznych, takich jak okazywanie szacunku interlokutorowi, solidaryzowanie się z nim i przejawianie zainteresowania ważnymi dla niego sprawami to przykład efektywnego inkluzywnego działania komunikacyjnego. (ze wstępu)