Dwaj panowie S.:

Teksty zebrane w tomie „Dwaj Panowie S.” potwierdzają najważniejsze cechy warsztatu badawczego Autora. Przedmiotem zainteresowania nie jest dla niego problematyka utworów, ale to co stanowi ich materię. A zatem, jakie znaczenie dla interpretacji dzieła mają owe „tajniki”, które zazwyczaj umykają naszej uwadze. […] Należą do nich między innymi motywy zwierzęce, które pojawiają się w niemal każdym dramacie. Zaletą pisarstwa Komorowskiego jest język. Jasny i zrozumiały. I chociaż w każdym tekście pojawia się mnóstwo nazwisk, faktów, dat i erudycyjnych przypisów, to jednak czyta się je z przyjemnością i rosnącym zaciekawieniem. Autor ma dar konstruowania narracji na wzór gawędy. Potrafi ubarwić ją anegdotą, ogólniejszą sentencją i zakończyć przemyślaną pointą. (prof. dr hab. Janusz Degler)