Oresteja

Ur.

ok. 525 p.n.e. w Eleusis, w pobliżu Aten

Zm.

456 p.n.e. w mieście Gela na Sycylii

Najważniejsze dzieła:

Persowie, trylogia Oresteja (Agamemnon, Ofiarnice, Eumenidy), Prometeusz skowany

Najstarszy z trójki najwybitniejszych (obok Sofoklesa i Eurypidesa) tragików ateńskich, uważany za rzeczywistego twórcę tragedii greckiej, a równocześnie teatru europejskiego. Pochodził z zamożnej, prawdopodobnie arystokratycznej rodziny, we wczesnej młodości był świadkiem obalenia w Atenach tyranii i wprowadzenia nowego rodzaju ustroju demokracji. Jako 35-latek walczył przeciwko Persom w bitwie pod Maratonem, 10 lat później brał udział w bitwie pod Salaminą. Pierwszą tragedię napisał i wystawił w 499, mając zaledwie 26 lat, w 484 po raz pierwszy wygrał agon tragiczny. Tematy swojej twórczości czerpał z legendarnej i mitycznej przeszłości, dramatyzując opowieści w taki sposób, aby ukazać wielkie, uniwersalne problemy moralne. Zapewne jako pierwszy prezentował swoje tragedie w formie trylogii, w których każda ze sztuk była częścią ciągłej narracji. Od widowisk dawnego typu, statycznych, z przewagą pieśni chóralnych i prostymi dialogami chóru z jednym aktorem, przeszedł w swojej twórczości do monumentalnych, dramatycznych przedstawień z rozwiniętą akcją, z dwójką aktorów i z rozbudowanymi dialogami w podniosłym, archaizowanym stylu. Napisał około 70 tragedii i 20 dramatów satyrowych, z czego do naszych czasów przetrwało zaledwie 7 tragedii, w tym jedyna zachowana grecka trylogia tragiczna, Oresteja.