88

Osiemdziesiąt lat przeplata się z różnymi ideologiami i wydarzeniami, które przynosiły dobre i złe zmiany. Te doświadczenia zapisują, zadrapują pamięć i wrażliwość. Tworzą osobliwą fakturę. Dosłowna żarliwość myśli twórczej sięga po ogień, jako najbardziej adekwatne narzędzie. Wypala resztki poszarpanej struktury. Pozostawia bez atrybucji relikty mijającego świata. Niszczy i spopiela, a być może wypala i oczyszcza. Czy jest to bolesna diagnoza, czy nadzieja odrodzenia? Być może we współistnieniu tych odczuć kryje się równowaga przemian. Dla artysty miniaturowy rysunek i wielkoformatowa realizacja sakralna są takim samym polem zmagań. Są szansą na dotknięcie czegoś nieuchwytnego. Otwartość tych niejednoznacznych dzieł zaprasza do uzupełnienia ich naszą własną interpretacją Prezentowane prace, pochodzące z kilku minionych lat, ukazują wielowątkowy i spójny obszar poszukiwań artystycznych. Codzienny impuls artysty do szukania nurtujących odpowiedzi na pytania o naturę, sens i kondycję otaczającego świata zaprasza do współdzielenia tych pragnień. Niezależnie od przyjętej konwencji formalnej i tematycznej, czy jest to sztuka sakralna, pejzaż, czy abstrakcja, wszędzie wyczuwalny jest ten niezmienny niepokój. (ze wstępu Zbigniewa Prokopa)