Patrząc aż do zawrotu głowy

"Patrząc aż do zawrotu głowy" - to zdanie z listu Zbigniewa Herberta do żony, w którym poeta opisuje swój sposób obcowania ze sztuką. Jak wiemy, eseje autora "Martwej natury z wędzidłem" karmią się malarstwem, podobnie jak wiele jego wierszy. W niniejszym tomie zebraliśmy interpretacje wierszy Herberta poświęconych sztuce poetyckiej, malarstwu i rzeźbie, jak również analizy utworów, w których autor "Studium przedmiotu" sięgał do poetyki klasycznej i romantycznej. Nie zajmując się bezpośrednio ani historią literatury, ani dziejami recepcji pisarstwa Herberta, na przykładzie konkretnych wierszy ukazujemy główne konteksty lektury jego twórczości, jak również różne tradycje, z których poeta czerpał, budując skomplikowaną tkankę swoich utworów. Kim jest jeden z największych polskich poetów nie tylko XX wieku? Odpowiedzi na to pytanie próbowano udzielić w licznych książkach, z których wiele opublikowano w serii Biblioteka Pana Cogito. Niniejsza publikacja, przeznaczona dla nauczycieli i studentów, ma ambicje edukacyjne - stąd jej układ i dobór szkiców. Naszym celem jest zaprezentowanie liryki poety od strony poszczególnych wierszy i zapoznanie Czytelnika z interpretacjami z ostanich dwudziestu lat, a więc powstałych już pośmierci poety. Większość z nich została napisana na użytek Warsztatów Herbertowskich i ich pierwodruki znajdziemy we wspomnianej serii BPC. W pierwszej części naszej dwutomowej edyscji szkiców o Herbercie przeważają teksty poświęcone poecie jako "klasykowi" nawiązującemu do antycznej tradycji i śródziemnomorskiego mitu. Czytelnik znajdzie tu także analizy dotyczące ekfrastyczności wierszy Herberta, a także jego nawiązaniom do tradycji romantycznej. Józef Maria Ruszar [z okładki]