Pszczoła i nocny motyl

Wataha wilków poluje na dziewczynę, która wydaje z siebie ostatnie tchnienie nad brzegiem rzeki. Gdy jest niemal na krawędzi śmierci, zostaje odnaleziona i uratowana przez klan Nhilów władający magią ognia. W tym samym czasie stado wilków przygarnia mężczyznę, który jest na skraju wyczerpania. Karmi go i przywraca do życia. Ale bacznie przygląda mu się samiec alfa sfory, który sprawia wrażenie jakby wiedział, kim jest nieznajomy. Pamięć mężczyzny jest pustą kartą; nie zna on swojej przeszłości ani swego imienia. A jednak... coś ciągnie go tam, gdzie widać dym osady. Gdy dociera do miejsca zamieszkanego przez ludzi, spotyka dziewczynę z takim samym znamieniem na udzie, która tak samo jak on nie ma wspomnień i włada takim samym zapomnianym językiem. On jest przekonany, że się znają. Ona jest pewna, że są sobie obcy. Im więcej czasu spędzają razem, tym trudniej jest im dotrzeć do prawdy. Czy rozdzielono ich celowo? Aby się zgubili i nigdy nie odnaleźli. Aby nie mogli odzyskać swojej prawdziwej mocy, ponieważ ta moc może zniszczyć świat... albo ich samych.