Zadzwoń, jak dojedziesz

Tematyka ważna, czyta się lekko ale czasem nudzi.

"Zadzwoń, jak dojedziesz" to życiowa, poruszająca, przejmująca, emocjonująca, chwytająca za serce i wywołująca łzy powieść o miłości, rodzinie, wspomnieniach, nieuniknionej starości, stracie, samotności, tęsknocie, przemijaniu i dylematach. Lektura skierowana jest do nas wszystkich, abyśmy w natłoku codziennych obowiązków nie zapomnieli o rodzicach. Żebyśmy niezależnie od tego, jak przebiega nasze życie po opuszczeniu domu rodzinnego mieli z nimi kontakt. Żebyśmy chociaż dzwonili do rodziców, bo oni na pewno chcą usłyszeć w rozmowie telefonicznej nasz głos. Czas każdego człowieka jest cenny i ważny, i musimy doceniać go ponad wszystko. W książce teraźniejszość przeplata się ze wspomnieniami z przeszłości. Historia Wandy i Ryszarda, i historia rodzeństwa była przejmująca, ale najbardziej poruszające były listy napisane przez Ryszarda do zmarłej żony.😰 A zakończenie było brutalnie smutne.😭 Książka jest piękna, mądra, wartościowa i boleśnie prawdziwa. Skłania do przemyśleń i refleksji. Zdecydowanie polecam.🩷