Glif

„Glif” to poezja, która zagląda pod powierzchnię świata, żeby zadać pytanie o początek, a odnajduje odpowiedzi na temat końca, wnika w głąb ziemi, historii, języka. Z drugiej strony – wszystko tu jest na powierzchni, w zmysłach, kącie padania światła. Książka Julii Fiedorczuk jest nie tylko zbiorem wierszy, ale też traktatem filozoficznym o czasie, tożsamości, przenikaniu. Głównymi bohaterkami są krew, jezioro, piach, promień słońca. To książka, która przenikliwie, prawie boleśnie nas dotyka, a jednocześnie ucieka z zasięgu wzroku, opisuje wstawanie dnia, codziennie jednakowe, ale przecież zupełnie inne. Opisuje świat, w którym chcemy być głową perkoza albo niczym. Gdzie nie wiemy, co zostanie użyte przeciwko nam i czym zostaniemy obdarowani.