Kocio Czelodka i corne złoto

Do stu tysiyncy polnych myszow! W Zobrzu, na grubie wonglo Guido, zacły sie dzioć take hopsztosy, ło kerych nawet kotkom, kocicom, kotom i kocurkom sie niy śniyło. Bo nogle straciył sie sztajger Lojzik Uszok, przewodnik po grubie, kery wielce przoł bergmonom i ślonskymu cornymu złotu. Kamraty zacły zgadować, eli ftoś go capnył i wywioz fort. Kocio Czelodka ugodała sie i zacła go szukać… Czelodka przerobiyła na dole swoja piyrszo szychta. Wszyscy kukali do sztolnie i trefiyli nawet wrymbiarka, kery sie wylynkli. Koty miały na swojich wonsach pulwer z wonglo, a w lufcie wisiała jakoś srogo tajymnica. Bo po Uszoku, jak łogonym zamyrdać, niy było śladu. Komu zawodzoł tyn stary sztajger? Może zawicowoł ś niego zymstliwy Bebok? A może faflok kanarek cosik wyśpiywoł bez cufal? Coby wszysko szafnońć, trza sie było brać za robota. Bo hned Barborka, na kero rychtowali sie jak zawdy grubiorze i piyrszy roz Kocio Czelodka…