O humorze poważnie

Zawartość monografii została pomyślana jako klasyczna triada z wydzielonymi częściami: teoretyczną, metodologiczną i empiryczną. Mam oczywiście świadomość, że przyjęte rozwiązanie odległe jest od klasycznych rozwiązań przewidzianych dla monografii naukowej, nakazujących dbałość o zachowanie odpowiednich proporcji poszczególnych fragmentów. Założyłem jednak, że w ramach szkicu empirycznego przyjęty koncept niekoniecznie musi źle świadczyć o intencjach autora. Jestem przekonany (szczególnie pod wpływem podszeptów swojej duszy praktyka!), że im bardziej rozbudowany blok treści empirycznych, tym większy zakres wiedzy „świeżej”, a zatem najbardziej wartościowej. Zastosowane rozwiązanie miało uchronić opracowanie od typowych dla pedagogiki ostatnich czasów, nie zawsze przejrzystych i nowatorskich teorii, oddalonych o lata świetlne od sfery praxis. (Autor)