Diabły

[...] Wynika stąd, że z wyjątkiem kobiety żadna inna istota w całej historii cywilizacji nie poruszyła tak wyobraźni artystów jak Diabeł. Wcielenie zła przybiera różne formy: staje się wężem, żabą, starożytnym bóstwem, potworem lub mitycznym zwierzęciem. Jednak jego najbardziej dominująca forma narodziła się w XII wieku: antropomorficzne i włochate stworzenie ze spiczastymi uszami i łapami kozy lub konia. Niezbędnym uzupełnieniem są rogi i długi ogon. Giotto, Bosch i Botticelli również obdarowali swoje demony skrzydłami nietoperza, zaczerpniętymi z chińskich malowideł w stylu papirusu Li Long Mien. Ale rogi Szatana i kurze łapki są wyraźnie pochodzenia śródziemnomorskiego: Panas, Dionizos i satyrowie mieli te same cechy wyróżniające, które z kolei zostały zapożyczone od bóstw paleolitycznych. [...]