Badania współczesnej rodziny:

Rodzina jako grupa społeczna leży u podstaw naszej cywilizacji. Posiadając tak długą historię, jest jednocześnie bytem podlegającym nieustannej ewolucji. Często wydaje się, że obecna rzeczywistość powoduje pewnego rodzaju przyspieszenie przemian. Będąc świadkami zmian struktur rodzinnych, można odnieść wrażenie, że żyjemy w czasach, kiedy rodzina jako wspólnota czy instytucja powoli zanika. Rodzina może być definiowana z różnych perspektyw. Jest zarazem grupą społeczną, jak i swoistego rodzaju wspólnotą1. Jan Szczepański określa ją jako małą grupę pierwotną, złożoną z osób, które łączy stosunek małżeński i rodzicielski oraz silna więź międzyosobnicza, przy czym stosunek rodzicielski używany jest w szerokim, społeczno-prawnym rozumieniu tego terminu, umacniany z reguły prawem naturalnym, obyczajami i kontekstem kulturowym2. Podobną definicję formułuje Józef Rembowski, określając rodzinę jako grupę, która składa się z mężczyzny i kobiety złączonych małżeństwem, ich potomstwa (własnego lub adoptowanego) oraz w niektórych przypadkach z innych osób, najczęściej najbliższych krewnych3. Natomiast według Marii Ziemskiej rodzina jest małą, naturalną grupą społeczną, w której centralnymi rolami są role matki i ojca, stanowiącą całość względnie trwałą, podlegającą dynamicznym przekształceniom, opartą na zastanych tradycjach społecznych oraz nowo tworzonych własnych obyczajach4. Cechami charakterystycznymi tych kilku wybranych definicji jest możliwość odniesienia do rodziny jako odrębnej od innych struktury społecznej, wypełniającej określone funkcje.