Patrząc w strop, czy ostrze gwiazdy już się wwierca

[..]"Piotr Skiba, zmieniając kąt padania światła stworzonej przez niego instalacji, zaprzecza pierwotnej funkcji latarni ulicznej. A dodatkowo – wprawiając ją w monotonny okrężny ruch, nadaje jej nowe, paradoksalne znaczenie. Możemy więc zaryzykować stwierdzenie, że idea odwrócenia ulicznego oświetlenia ma coś z anomicznego święta. Wprawdzie taka lampa może przypominać krążącą karuzelę z wesołego miasteczka albo zawieszony u sufitu przewymiarowany kandelabr, ale poprzez krążący ruch świateł bardziej niż z karuzelą czy dansingiem przynosi skojarzenia z miganiem policyjnych świateł ostrzegawczych – popularnych „kogutów”. Fakt, że jest odwrócona, może przypominać zamieszki na ulicach w momentach społecznej anarchii, które wielokrotnie już miały miejsce w XX i XXI wieku. A właśnie w kontekście stanu wyjątkowego o świętach anomicznych wspominał Giorgio Agamben. W czasie rzymskim saturnaliów, święta charivari czy średniowiecznego karnawału celowo zawieszano działanie prawa i zezwalano na przekroczenie wszelkich norm społecznych. Panowie przebierali się za sługi, ludzie udawali zwierzęta, dozwolone były niegodne postępki czy wręcz zbrodnie. „Anomiczne święta są zatem drogowskazem prowadzącym do obszaru, w którym absolutne podporządkowanie życia prawu zmienia się w wolność i rozpasanie, a najbardziej nieokiełznana anomia objawia swój parodystyczny związek z nomos; innymi słowy, są drogowskazem prowadzącym do rzeczywistego stanu wyjątkowego, stanowiącego próg nierozróżnialności pomiędzy anomią i prawem” [...]