Tom wchłania prozę życia zwykłych ludzi z otoczenia. Potrafi ją rozświetlić w przedziwny sposób. Proza życia może być bezcenną wartością. Z codziennych zawiłości losu, drobnych zdarzeń tuż za rogiem wyłania się niebanalny obraz, jakiś nowy pulsujący blask, mała epifania tego, co przekracza doczesność: „równoległa rzeczywistość, skryta pod powierzchnią tej, którą znasz. Nie potrafię tego lepiej wytłumaczyć. Świat zamieszkały przez wspomnienia, duchy i wszelkie istoty powołane do istnienia przez ludzką wyobraźnię”. Ujęte w antologii losy bohaterów opowiadań dosięgają naszej wrażliwości, odsłaniają koleje i etapy życia: (nie)sielskie dzieciństwo, chmurną młodość, wiek męski, starość i wrota śmierci, a nawet zaświaty („TO”, „TO COŚ”): „rozjarzą się opowieści o tym, jak ludzie wracają do końca, a stamtąd odnajdują drogę do początków”. Autorzy zbioru form prozatorskich reprezentują różne pokolenia i roczniki, środowiska zawodowe, ale wszyscy są jakoś związani z Siedlcami, z najbliższą okolicą czy z ukwieconymi łąkami doliny Bugu. Prezentowane miniatury i opowiadania zostały wybrane z opasłych notesów, plików, zakamarków szuflad i duszy. Są to „okruszyny myśli”, próbki, skrawki, ułamki, fragmenty, drobiazgi, które zapewne wymagały od Autorek i Autorów redakcji i redukcji, zdyscyplinowanej selekcji materiału, uszczupleń arkuszy wydawniczych. Dlatego budzą zrozumiały niedosyt. Z drugiej zaś strony, jako całość są wyzwaniem dla zachłannego czytelnika, bo oszałamiają polifonią głosów i form narracji, zagęszczeniem wątków, nagromadzeniem postaci, mozaikowością miejsc, głębią wrażeń i esencjonalnością emocji. Percepcja całego tomu, empatyczna lektura od deski do deski, wymaga uważności, zaangażowania, wolt myślowych, nagłych przeskoków w czasie, nadążania za zmianami dekoracji i nastroju. Jest dla czytelnika próbą wrażliwości. Grozi przebodźcowaniem! Tom warto czytać nienatychmiastowo, nielinearnie, nawet na wyrywki. Po prostu wybrać coś z bukietu, podzielić kaskadę tekstów, dawkować sobie akapity, by naprawdę słuchać, nie uronić myśli i niespiesznie rozsmakowywać się w prozie na dobre. [lubimyczytac.pl/ksiazka/5167435/rozdzial-pierwszy-zbior-opowiadan-klubu-literackiego-quot-prozak-siedlce-quot].
