Gdy przemoc odbiera nadzieję, pragnienie wolności staje się jedynym ratunkiem Lata 70. i 80. na mazowieckiej wsi – czas, gdy pomoc jest luksusem, a codzienność często stawia surowe i bezlitosne wyzwania. W takim świecie dorasta Zosia Korcz, dziewczyna naznaczona bólem, dla której dom rodzinny jest miejscem cierpienia, a nie bezpiecznym azylem. Tam, gdzie powinna znaleźć miłość i wsparcie, spotyka się wyłącznie z przemocą i chłodem ze strony apodyktycznej matki. Gdy wreszcie nadchodzi chwila, w której postanawia uciec, los zadaje jej kolejny cios. Zamiast upragnionej wolności, Zosia trafia w ręce mężczyzny, który obiecuje bezpieczeństwo, a w rzeczywistości staje się kolejnym oprawcą. W świecie pełnym obojętności i bezsilności, dziewczyna stara się wyrwać z kręgu cierpienia, walcząc o siebie i przyszłość, którą chciałaby stworzyć dla swoich dzieci. Czy uda jej się odnaleźć siłę, by przerwać cykl przemocy i zbudować życie, o jakim zawsze marzyła? Usłyszała ciężkie kroki matki, a potem jej gniewny krzyk: ‘Wiem, że tu jesteś, smarkulo! Wyłaź, bo ci tak złoję skórę, że popamiętasz!’ Zosia skulona pod oknem zamknęła oczy, modląc się, by ten koszmar wreszcie się skończył. Ale wiedziała, że czeka ją tylko kolejna fala bólu.
