Renia's diary:

July 15, 1942, Wednesday. Zapamiętaj ten dzień; pamiętaj to dobrze. Opowiesz przyszłym pokoleniom. Dziś od godziny 8.00 jesteśmy zamknięci w getcie. Mieszkam tu teraz. Świat jest oddzielony ode mnie i ja jestem oddzielony od świata. Renia to młoda dziewczyna, która marzy o zostaniu poetką. Ale Renia jest Żydówką, mieszka w Polsce, jest rok 1939. Kiedy Rosja i Niemcy napadają na jej kraj, świat Reni się rozpada. Jej życie oddzielone od matki nabiera nowego wymiaru, gdy ucieka z Przemyśla przed nocnymi bombardowaniami, obserwuje znikanie innych żydowskich rodzin i wreszcie jest świadkiem powstania getta. Ale obok terroru wojny jest też wielkie piękno, gdy zaczyna odnajdywać swój głos jako pisarka i po raz pierwszy się zakochuje. Ona i chłopak, w którym się zakochała, Zygmunt, całują się po raz pierwszy na kilka godzin przed dotarciem hitlerowców do jej rodzinnego miasta. I to właśnie Zygmunt zapisuje ostatni, rozdzierający serce wpis w pamiętniku Reni. Odkryty niedawno po siedemdziesięciu latach Dziennik Reni już jest określany mianem klasyki literatury Holokaustu. Napisany z jasnością i umiejętnością przypominającą Annę Frank, Dziennik Reni zawiera także prolog i epilog autorstwa siostry Reni, Elżbiety, a także wprowadzenie autorstwa Deborah E. Lipstadt, autorki Denial. To niezwykłe świadectwo zarówno okropności wojny, jak i życia, które może istnieć nawet w najciemniejszych czasach. [www.penguin.co.uk - translate.google.pl].