Sięgając marzeń

Dwa różne światy, jedno wspólne marzenie Dla Weroniki Skalskiej wiadomość, że została wybrana kapitanką drużyny taneczno-muzycznej w prestiżowym warszawskim liceum, to jak spełnienie marzeń. Jest tylko jedno „ale”… Musi współpracować z Michałem Grasso, liderem drużyny sportowej z łatką kobieciarza, którego pewność siebie doprowadza ją do szału. Kiedy ich wzajemne złośliwości przyciągają uwagę dyrektora, oboje zostają zmuszeni do współpracy i… udawania pary! Wspólne marzenia, treningi i rywalizacja budzą w nich nieoczekiwane emocje. Jak potoczy się ta skomplikowana relacja? „Sięgając marzeń” to opowieść o młodych ludziach, którzy pragną dotrzeć na sam szczyt – i o wszystkim, co muszą poświęcić, by ich pragnienia się spełniły. W oddali słyszę odgłosy z hali sportowej. (..) Idę tam z czystej ciekawości. Trening ma akurat drużyna piłkarska. Stoję w drzwiach hali, obserwując. (…) Mam tylko nadzieję, że są to normalni chłopacy naładowani testosteronem oraz chęcią zwycięstwa i nie trafi się jakiś idiota z głupim uśmieszkiem i gadką typu... – To jest trening zamknięty, laleczko. Pomóc ci znaleźć wyjście? – Nie są to jednak moje myśli, a czyjeś słowa. Odwracam się. Przede mną stoi koleś wyższy o głowę ode mnie, ubrany w krótkie czarne spodenki i bluzkę z czerwoną siódemką na środku. (…) Spoglądam na jego twarz i widzę jeden z tych głupich uśmieszków, jakie faceci mają dla kobiet według nich mało inteligentnych; takich, które po takim uśmiechu zaczynają szczerzyć zęby, bawić się kosmykami włosów i chichrać się, opowiadając jakieś bzdury, byleby tylko ciągnąć konwersację. (…) Ożeż, kurwa: piłkarz – idiota z głupim uśmieszkiem i gadką jak się patrzy. Czy ja muszę mieć takie „szczęście”?