Korsarz

A oto bohaterowie książki Conrada: - Jean Peyrol to główna postać powieści. Korsarz, który spędził większość życia na morzu. Marynarz z wielkim doświadczeniem, dla którego sensem życia jest przygoda i dreszczyk emocji towarzyszący łupieżczym wyprawom korsarskim. Nie jest to jednak typ człowieka złego czy pozbawionego poczucia podstawowych wartości. Jest to typowy przykład bohatera Conradowskiego (gdzieś to przeczytałem), dalekiego od ideału, niepozbawionego jednak cech pozytywnych. Postać wzbudzająca respekt wśród ludzi swą postawą i zachowaniem, nieodznaczająca się jednak butą i snobistycznym wyrazem tak zwanych wyższych sfer… - Kolejną postacią jest Michel, określony przez Conrada jako giermek Peyrola. Po utracie wiernego psa, który był jego jedynym życiowym towarzyszem, Michel został „zwerbowany” przez korsarza do opieki nad małym statkiem, który Peyrol odnalazł na wybrzeżu i postanowił odrestaurować. Michel jest przykładem prostego wieśniaka, którego podstawowym zajęciem przez większą część życia był połów ryb. Korsarz jest dla niego uosobieniem siły i pomysłowości, stanowi dla rybaka niedościgły wzór. Od momentu, w którym Michel zostaje „pracownikiem” Peyrola, staje się jednym z mieszkańców Escampobar. - Catherine to dojrzała kobieta, mieszkająca na farmie od urodzenia. Jej brat był właścicielem Escampobar do chwili wybuchu rewolucji, podczas której wraz z żoną stracił życie. Catherine jest przedstawicielką francuskiego ziemiaństwa. Dostojna i poważna, robi wrażenie kobiety niedostępnej i zdystansowanej wobec otaczającej ją rzeczywistości. W osobie Peyrola widzi człowieka mogącego zapewnić bezpieczeństwo jej i bratanicy przed… - ...Scevolą, czyli zajadłym piewcą wartości rewolucyjnych. W okolicznych miejscowościach nazywany jest on krwiożercą, gdyż w imię ideałów pozbawił życia wielu niewinnych ludzi. To właśnie on zamordował brata Catherine i jego żonę. Scevola po rzezi w Tulonie przyjechał na farmę i ogłosił się jej panem. To człowiek rozchwiany emocjonalnie, popadający w stany euforii przeplatane godzinami smutku i melancholii. - Arlette to bratanica Catherine i córka zamordowanej pary właścicieli Escampobar. To młoda dziedziczka farmy, będąca świadkiem zbrodni popełnionej przez Scevolę na jej rodzicach. Od momentu tragedii zamknięta we własnym świecie i sprawiająca wrażenie chorej psychicznie. - Na koniec Eugène Réal, czyli porucznik w armii Napoleona. To stroniący od ludzi służbista, którego celem nadrzędnym jest ochrona francuskiej racji stanu. Na farmie znalazł się przypadkowo, jednak od czasu pierwszej wizyty pojawia się tam coraz częściej… To główne postaci występujące w książce. Poświęciłem im tyle miejsca ze względu na kontrastujące osobowości poszczególnych bohaterów, które mnie zachwyciły. Fabuła książki oscyluje pomiędzy zawiłymi relacjami między nimi a pewnym wydarzeniem, które odmieniło ich życie. Conrad w mistrzowski sposób opisuje egzystencje zwykłych ludzi i zwykłego miejsca, na tle niezwykłych wydarzeń historycznych. Każda z postaci przedstawiona jest tu bardzo szczegółowo, przez co opowiedziana historia staje się niemalże prawdziwa. Jest to powieść o miłości, poświęceniu i harcie ducha. Aktualna również w naszych czasach. Warta przeczytania.