Smok

Nietrudno uwierzyć w smoki. Wystarczy być dzieckiem. Czasem trzeba odrobinę wyobraźni, akceptacji, otwartości. Przeczytajcie historię Marysi, która na wakacjach w dalekich krajach naprawdę widziała smoka. Czym jest tytułowy Smok z tekstu Lidki Iwanowskiej-Szymańskiej i ilustracji Zofii Zaccarii? Istotą wywiedzioną z dziecięcej wyobraźni? Złudzeniem percepcyjnym charakterystycznym nie tylko dla dzieci? Wytworem imaginacji powstałym w reakcji na spotkanie człowieka z żywiołami? Świadectwem istnienia rzeczywistości psychicznej, która ma potencjał kreacyjny, jest w stanie powoływać do życia istoty fantastyczne? Fantazją, której kształt z jednej strony zdaje sprawę z tego, co w małym człowieku jednostkowe, z drugiej jest przejawem ogólnoludzkiej dyspozycji twórczej? Archetypem? Budzącą lęk i fascynację praformą przeżycia wyzwalającego silne emocje indywidualne i zbiorowe? Symbolem unikalności wewnętrznych światów, których obecność nie musi skazywać na samotność i wykluczenie, ponieważ ich rozpoznanie może podsycać wzajemną ciekawość, pomóc odnaleźć i zrozumieć podobieństwo w różnicy, otworzyć drogę przyjaźni? A może tym wszystkim na raz? A może czymś jeszcze innym? Czym będzie smok dla dzieci? I czym okaże się dla dorosłych?