Cicha woda brzegi rwie

W Jemiołkach od zarania dziejów żyją sami życzliwi ludzie, którzy dzielą się dobrym słowem jak chlebem, a codzienność jest niczym stół z miejscem dla strudzonego gościa. Do czasu… Jemiołki to miejsce, gdzie wszelkie nowiny niosą się szybciej niż zapach chleba z piekarni pani Wargoniowej. Tu wypowiedziane słowa są jak kamień spoczywający na rozdrożu — mają swoją wagę — i jak nurtu rzeki nie da się ich cofnąć. Do czasu… W Jemiołkach sekrety mają to do siebie, że rzadko pozostają sekretami, dlatego stara studnia przy chałupie babci Pogody wydaje się lepszą powierniczką niż sąsiedzi i krewni. Do czasu… To wszystko tworzy opowieść o ludzkiej naturze — tej dobrej i tej mniej szlachetnej. O tym, jak łatwo coś zniszczyć i jak trudno potem to naprawić. I że wszystko ma swój czas.