Polityka

"Polityka" kontynuuje tematy podjęte w "Etyce nikomachejskiej". Arystoteles wykłada tu w systematyczny sposób swoje poglądy na organizację państwa i ustroju politycznego. Krytykuje przedstawiony w "Państwie" Platona idealny ustrój państwowy. Jak wskazuje, proponowana przez Platona wspólnota własności prowadzi do zaniedbań z powodu rozproszenia odpowiedzialności. Z kolei wspólność kobiet prowadzi do zniszczenia więzi rodzinnych, a w konsekwencji do destrukcji stosunków międzyludzkich, a nie, jak to widział Platon, do wzmocnienia ich. Arystoteles twierdzi, iż aby państwo mogło istnieć, potrzebna jest różnorodność, a centralizacja i ujednolicenie jest zaprzeczeniem jego idei. Państwo powinno być bowiem wspólnotą, a nie jednolitym organizmem. Ważnym wątkiem "Polityki" jest typologia ustrojów politycznych. Arystoteles wyróżnia 3 ustroje właściwe (monarchię, arystokrację i politeję) oraz 3 zwyrodniałe (tyranię, oligarchię i demokrację). Arystoteles wymienia monarchię jako najlepszy ustrój polityczny, jednak dokonuje on wyraźnego rozdzielenia na ustrój najlepszy i możliwy do realizacji. W związku z tym uważa, że najlepszy jest ustrój oparty na stanie średnim.