O mocy rozstrzygania:

Człowiek, który przez wolność rozumie wyłącznie walkę z własnymi ograniczeniami i przekraczanie wszystkich zakazów i nakazów, nie jest już w stanie odnaleźć w niej nic innego niż tylko potrzebę zrzucenia kajdan. Jednak obok tej drogi kulturowego poznania i ujawnienia wolności, doświadczania jej przez negację, w walce z, w buncie wobec, gdy wolność wyrasta z wrażliwości moralnej, jest jeszcze inny sposób jej doznawania. Nie jest ona wówczas widziana jako wywalczona przez człowieka, lecz otrzymana jako metafizyczny dar. Jest to, można powiedzieć, wolność z wrażliwości metafizycznej czy też wolność bycia. Jeśli na tej pierwszej drodze człowiek często wykorzystuje swoją wolność do tego, aby wybrać i osiąść na stałe w pewnym miejscu, nie dostrzegając tego, że sama wolność kłóci się z przerwaniem drogi i zatrzymaniem się, to ta druga droga ukazuje ją jako ciągłą wędrówkę ku dobru, prawdzie i pięknu.