O roli rodziny i rówieśników w inkluzyjnej edukacji i rehabilitacji osób z niepełnosprawnościami

W aktualnym, proinkluzyjnym procesie edukacji i rehabilitacji uczniów z niepełnosprawnościami, który ma ten walor, że jest organizacyjnie, programowo, jak też przestrzennie zróżnicowany, niebagatelną rolę odgrywają, poza nauczycielami i innymi angażującymi się w ten proces specjalistami, także rodzina/rodzice i rówieśnicy. To bez wątpienia równoważne podmioty partycypujące w takim myśleniu i realizacji edukacji i rehabilitacji dzieci/uczniów, która powinna być ukierunkowana na przyszłość, a więc skoncentrowana nie tylko na rozwoju ich wiedzy, ale przede wszystkim kompetencji i nawyków do jej pozyskiwania czy nabywania, zawsze adekwatnie do indywidualnych zasobów czy możliwości. Równie istotna będzie determinacja uczniów w pokonywaniu trudności czy ograniczeń związanych z niepełnosprawnością, obligująca nierzadko do ich wysoce spersonalizowanego wspierania, jednak nie ograniczającego samodzielności, lecz wzmacniającego stanowienie o sobie, poczucie godności i autonomii, jak też odpowiedzialność za podejmowane decyzje i działania czy konsekwencje określonych zachowań i relacji z innymi. Dlatego w takim podejściu i zarazem rozumieniu procesu kształcenia i rehabilitacji tych uczniów, w każdej jego sferze czy wymiarze, wydaje się konieczne, a nawet wskazane jego wyprowadzenie poza bramy szkoły, do świata i lokalnej społeczności i angażowania w ten proces ekspertów innych niż nauczyciele, nic nie ujmując tym ostatnim.