Matka siedzi z tyłu:

Joanna wraca i znowu nie bierze jeńców. Jeszcze bardziej szalona, jeszcze mniej odpowiedzialna! Będzie śmiesznie, boleśnie i nieprzyzwoicie prawdziwie. Czy można jednocześnie prowadzić dom, pracować, nie zwariować, unikać kłopotów i jeszcze wyglądać jak człowiek? Pewnie można, ale Joannie i jej przyjaciółkom ten stan jest obcy. Wiedzą natomiast, że nudne życie to stracone życie. Ich codzienność to żonglowanie płonącymi talerzami – niedoczas, chaos, ambitne plany rozsypujące się jak muffiny bez proszku do pieczenia i kompletny brak instynktu samozachowawczego. Z najlepszymi intencjami kończą w sytuacjach, które nadają się na policyjny raport [opis wydawcy].