Między konstruktywizmem a antykonstruktywizmem:

Naród, mimo pewnych przekształceń wywołanych globalizacją, pozostaje jedną z podstawowych kategorii identyfikacji jednostki we współczesnym świecie. Jak cały świat, narody nie trwają w miejscu ? rozwijają się wraz z nim. A to oznacza, że podlegają ewolucji niezależnie od tego, czy ich powstanie było bardziej samoczynne, naturalne i obiektywne, czy też w decydującej mierze zostały zaprojektowane. Konstruktywizm rozpowszechniony w anglosaskich naukach społecznych i przyjmowany w innych krajach jako dogmat nie wytrzymuje krytyki, ponieważ nie daje jednoznacznej i satysfakcjonującej odpowiedzi na pytanie, skąd się wziął naród. Jednak odpowiedzi takiej nie daje również będący w teoretycznej opozycji antykonstruktywizm. Dlatego też założenie o ewolucyjnym powstawaniu narodów, które może się wydawać "kontrowersyjne" i "oczywiste", stanowi uzasadniony kompromis między tymi dwiema perspektywami teoretycznymi. W przedłożonym wywodzie starałem się pozytywnie zweryfikować założenie, że taki kompromis jest właściwie jedyną możliwą odpowiedzią na pytanie o to, dlaczego i jak powstają narody. Nie mogą być one ambiwalentne wobec etnicznego rdzenia, podlegają przekształceniom pod wpływem czynników społecznych, kulturowych i politycznych oraz są poddawane oddziaływaniu elit politycznych i intelektualnych. Kluczową rolę w ewolucji narodu ? uzasadnieniu jego powstania, rozwoju i trwania, niezależnie od przyjętej perspektywy teoretycznej ? odgrywa mitologia narodowa, wnosząc istotny, ale nie determinujący komponent konstruktywistyczny.