Święta rzesza:

Analizując niezbadane wcześniej poglądy religijne nazistowskiej elity, Richard Steigmann-Gall w Świętej Rzeszy sprzeciwia się stanowisku, wg. którego nazizm jako całość albo nie był powiązany z chrześcijaństwem, albo aktywnie się mu sprzeciwiał. Pokazuje, że wielu uczestników ruchu nazistowskiego wierzyło, że zarysy ich ideologii opierały się na chrześcijańskim rozumieniu niemieckich bolączek i ich leczenia. Program zwykle uważany za inspirację świecką – utworzenie rasistowskiej „wspólnoty ludowej” obejmującej antysemityzm, antyliberalizm i antymarksizm – był dla tych nazistów pojmowany w kategoriach wyraźnie chrześcijańskich. Jego badanie koncentruje się na koncepcji „pozytywnego chrześcijaństwa”, religii wyznawanej przez wielu członków kierownictwa partii. Bada także walkę, jaką „pozytywni chrześcijanie” toczyli z poganami partii – tymi, którzy całkowicie odrzucili chrześcijaństwo jako obce i zepsute – i pokazuje, że nie był to tylko konflikt o religię, ale o samo znaczenie samej ideologii nazistowskiej.