Bohohłasnyk Emiliana Witoszyńskiego:

Opracowany przez Emiliana Witoszyńskiego „Bohohłasnik” zawiera 59 pieśni paraliturgicznych oraz cztery liturgiczne. Wśród pierwszych najwięcej jest kolęd ku czci Narodzin Zbawiciela (21), pieśni ku czci Bogarodzicy (11) oraz o tematyce paschalnej (5). Poza tym znajdziemy tu po kilka pieśni śpiewanych podczas pięciu innych wielkich świąt, utwory pokutne oraz wykonywane podczas Wielkiego Postu. Autor zamieścił także po jednej lub dwie pieśni ku czci świętych Mikołaja, Jana Chrzciciela, Onufrego Wielkiego i apostołów Piotra i Pawła. Jest to reedycja partytury z pieśniami paraliturgicznymi Chełmszczyzny i południowego Podlasia w opracowaniu nutowym. Pierwsze wydanie „Bohohłasnika” Emiliana Witoszyńskiego ukazało się w 1910 roku nakładem Towarzystwa Oświecenia Ludowego Rusi Chełmskiej, a wydrukowane zostało w niemieckim Lipsku. Dzieło można uznać za pracę pionierską. Nikt wcześniej nie podjął się trudu profesjonalnego zarejestrowania melodii pieśni paraliturgicznych z tego obszaru. „Bohohłasniki” wydawane w Chełmie, Lwowie i Poczajowie zawierały jedynie ich teksty, a pochodzenie pieśni nie było w nich uściślone, obejmując umownie szeroki obszar Wołynia, Polesia, Podlasia i Chełmszczyzny. Takim ogólnym zbiorem był też „Bohohłasnik”, który ukazał się w 1900 roku w Sankt Petersburgu. Publikacja zawiera 89 pieśni, opatrzonych nutami.