Wydeptane ścieżki

Ten tomik „Wydeptane ścieżki" jest moim trzecim tomikiem poezji, nie licząc tych w których poezja miesza się z prozą. Moje drogi są już wydeptane. Stąpam twardo po swojej drodze. Były kamienie, nierówności, były trudy i znoje, ale bywało też pięknie. Znam moją drogę, piszę o niej wiedząc, że mogę Wam o czymś opowiedzieć, a może nawet coś podpowiedzieć? Poświęciłam go moim dzieciom, które są dla mnie najważniejsze na świecie. Dziś dorosłe, może nie czytają poezji, ale kto wie, czy kiedyś nie zaczną. Kiedyś, gdy mnie już nie będzie z nimi. Nasze drogi są niewiadomymi do czasu, kiedy się wyłonią gdzieś z oddali. Moja już się skróciła, gaśnie, ale kto wie, co jeszcze mnie czeka (…) [ze Wstępu]