Lato z Baudelaire'em

„Poeta wyklęty” kojarzony głownie z wierszami z tomu "Kwiaty zła" został przez Antoine’a Compagnona przedstawiony jako człowiek pełen sprzeczności: niezwykle wrażliwy a jednocześnie bezpardonowo krytykujący swoich przeciwników, owładnięty manią pracowitości a równocześnie ciągle zmagający się z niemocą twórczą i brakiem środków na utrzymanie, nieustannie dążący do doskonałości choć lubiący oddawać się rozrywkom. Ten oryginał, o którym krążyły legendy, był jednym z pierwszych twórców opisujących niepokój, samotność i złożoność miejskiego życia, jeszcze zanim stały się one ważnymi tematami literatury XX wieku. To właśnie on zwrócił uwagę na postępujący proces komercjalizacji sztuki w kapitalistycznym świecie, a walka o odwrócenie tej tendencji stała się jedną z jego obsesji. Z kart książki wyłania się obraz człowieka pełnego silnych emocji, lęków i niepewności, jakże bliskich współczesnemu czytelnikowi. Poeta nieustannie prowokujący swoim zachowaniem, stylem życia, strojami i wyglądem nie da się zaszufladkować, wszystkie przypinane mu łatki – dekadenta, dandysa, realisty – redukują jego złożoną osobowość oraz prowadzą do powierzchownego, płytkiego interpretowania wierszy, w których wyrażał siebie najpełniej.