Wsparcie społeczne w starości:

Autorki w treści publikacji przełamują zakorzeniony w świadomości społecznej wizerunek ludzi starszych ujmowanych w kontekście deficytu i degradacji oraz obraz starości postrzeganej jako „koniec drogi”. W książce dominuje humanistyczny model starości. Autorki ujmują człowieka starszego w aspekcie afirmacji jego godności, sprawczości i potencjału rozwojowego. Przyjmują, że starość jako faza życia jest równoprawnym etapem życia, a zarazem indywidualnym, unikalnym oraz złożonym rodzajem doświadczenia osobowego. W konsekwencji autorki przedstawiają takie praktyki społeczne, edukacyjne i opiekuńcze, które wspierają podmiotowość osoby starszej w duchu solidarności międzypokoleniowej i odpowiedzialności zbiorowej. Fragment recenzji dr hab. Anny Leszczyńskiej-Rejchert