Ziarenko radości

Było sobie raz nasionko – nic specjalnego wcale. Czarno-biało-szare i w paski. I do tego bardzo małe. Znalazł je chłopiec, pokazał babci i powiedział: „Jesteś ziarenkiem radości, potrzebujesz tylko odrobiny czułości”. I razem z babcią zaopiekowali się nasionkiem: zasiali je, podlewali, doglądali, dbali o nie i cieszyli się, patrząc, jak rośnie. Najpierw wyrosła łodyga. Była coraz większa i większa… a potem zakwitł ogromny słonecznik i jak słońce rozświetlił radością twarze i serca wszystkich w miasteczku. Aż pewnej nocy przyszła burza i zniszczyła słonecznik. Jak to? Czyżby te wszystkie starania i dobre uczucia poszły na marne? A może porozrzucane przez deszcz nasionka słonecznika znowu zakiełkują i tym razem przyniosą jeszcze więcej szczęścia?