Cisza Emmy

Emma ma siedem lat, dwa miesiące i siedemnaście dni. Do szkoły chodzi od dwóch tygodni, trzech dni i dziesięciu minut. Różni się od dzieci w klasie – jest osobą w spektrum autyzmu, ma nadwrażliwość słuchową i boi się mówić przy innych ludziach. Przez to wszystko dotykają ją różne problemy w szkole. Ale dobrze czuje się w towarzystwie zwierząt. Rozumie wieloryby, delfiny, rekiny, manaty, morsy, narwale, kraby, gąbki i rozgwiazdy. Cały wolny czas spędza w oceanarium, gdzie pracują jej rodzice. Pewnego dnia do szpitala dla zwierząt trafia mała, osłabiona orka, która nie może znaleźć swojego miejsca między innymi zwierzętami w akwarium, a weterynarz uważa, że nic jej nie jest. Emma to jedyna osoba, która rozumie orkę, wie, co jej dolega, i może jej pomóc. Ale żeby to zrobić, musi odważyć się mówić. Bo przecież ktoś musi w końcu zacząć przemawiać w imieniu zwierząt wodnych, byśmy wszyscy nauczyli się choć trochę rozumieć ich sytuację.