Rozprawa o melodii i śpiewie

Józef Elsner jako Polak naturalizowany obdarzony jest zmysłem analitycznym, jak również głęboką wrażliwością muzyczną i lingwistyczną, pomimo nienatywnej znajomości języka polskiego. Spekulować można o intelekcie Józefa Elsnera. Nazwiska i tytuły, które wymienia w tekście świadczą o gruntownym wykształceniu oraz o bacznym śledzeniu wydawniczego świata muzycznego przełomu XVIII i XIX wieku. Znajomość poezji polskiej, poezji antycznej, podjęcie się krytyki stylu Mickiewicza, zwracanie uwagi na związki języka z psychologią i filozofią, wszystko to świadczy o wielkiej erudycji autora. Wspomnieć też należy o próbach analizy retorycznej języka polskiego, wielości przykładów z zakresu lingwistyki komparatywnej, a także o niezwykle ciekawym podejściu holistycznym dotyczącym muzyki, ruchu i języka. Być może te właśnie cechy decydują o ważkości publikacji. (Mikołaj Zgółka)