Wojna w Wandei a system depopulacji

W 1795 roku, w dziele opublikowanym z okazji procesu Jean-Baptiste'a Carriera (zbrodniarza z Nantes), Grakchus Babeuf, uważany za ojca komunizmu i jedna z kluczowych postaci Rewolucji francuskiej, poruszył fundamentalną kwestię dotyczącą natury represji stosowanych w Wandei przez Konwent. Jego książka, podwójnie rewolucyjna - zarówno ze względu na treść, jak i tytuł - stanowi niezwykle dobrze udokumentowany akt oskarżenia, zaskakująco nowoczesny, przeciwko dyktatorskiej polityce prowadzonej przez członków Konwentu i Robespierre'a we Francji w latach 1793 i 1794. Polityka ta doprowadziła między innymi do eksterminacji Wandejczyków - zarówno ,,Niebieskich", jak i ,,Białych", szczególnie kobiet i dzieci. Wydaniu tego tekstu towarzyszy cenne opracowanie współczesnych francuskich historyków, których różne inne prace były już wcześniej tłumaczone na język polski. Reynald Secher przedstawia obszerną syntezę - z wykorzystaniem licznych niepublikowanych dotąd dokumentów - genezy wydarzeń w Wandei, definiując jednocześnie czwarty rodzaj zbrodni ludobójstwa: ,,pamięciobójstwo". Jean-Joel Bregeon omawia osobowość Grakchusa Babeufa, natomiast Stephane Courtois ukazuje powiązania między ideologią Robespierre'a a ideologią Lenina i przywódców komunistycznych.