Dwie ścieżki czasu

Zofia, główna bohaterka powieści, odwiedza grób Francesca Finesciego. Spotyka tam syna Francesca, Renata. Renato jest młodym filmowcem szukającym w Polsce plenerów do włoskiego filmu. Jest jeszcze Agnieszka -córka Zofii, trzecia dramatis persona. Dzięki Renatowi Zofia wspomina. II wojna światowa, Francesco był włoskim żołnierzem, którego Zofia ukrywała. Renato dzięki Agnieszce ma sposobność poznania Polski i Polek. Akcja powieści biegnie dwutorowo - terazniejszość tłumaczy przeszłość, przeszłość tłumaczy się sama. Zofia i Andrzej, jej mąż, myśląc już o końcu wojny, zaszyli się w leśniczówce, w lasach janowskich. Niestety - w czasie wojny nigdzie nie jest zbyt spokojnie. Andrzej stopniowo jest wciągany w działalność partyzancką... Pojawia się Francesco Finesci. To jest pierwszy tor powieści. Drugi tor prowadzi - jak już wspomniałem - poprzez Polskę, Polskę lat 70., Polskę bogatą w inwestycje Edwarda Gierka, ale także Polskę z zabytkami. Agnieszka pokazuje Renatowi miejsca, krajobrazy, ludzi - to wszystko, co można było zobaczyć w folderach z tamtych czasów. Między młodymi zawiązuje się coś na kształt romansu...