Smoleńsk 1654

Wojna rosyjsko-polska 1654-1667 została rozpoczęta przez Rosję po wielokrotnych prośbach hetmana Bohdana Chmielnickiego, nie tylko o pomoc dla ginącej Ukrainy, ale także o zwrot ziem rosyjskich zajętych przez Rzeczpospolitą Obojga Narodów na mocy rozejmu dywilińskiego z 1618 r. Zgodnie z warunkami tej umowy granica między obydwoma państwami przebiegała między Wiaźmą a Dorohobużem (około 250 km od stolicy), co nie mogło nie budzić ciągłej trwogi i zaniepokojenia w Moskwie. W pierwszym roku wojny priorytetem był zwrot utraconych terytoriów, dlatego główne siły wojsk rosyjskich skierowano przeciwko ufortyfikowanym miastom wschodnich granic Wielkiego Księstwa Litewskiego, stanowiących północno-wschodnią część zjednoczonego państwo polsko-litewskiego. W połowie maja 1654 r. trzy armie państwa moskiewskiego jednocześnie, nie napotykając faktycznie oporu wroga, przekroczyły granice Rzeczypospolitej Obojga Narodów i ruszyły w kierunku Smoleńska, Newela i Rosławla. W tym samym czasie od południa w kierunku Homla zaatakowali ukraińscy Kozacy, którzy przysięgali wierność carowi w słynnej Ugodzie Perejasławskiej (styczeń). Wielka „Kampania Władców” stała się początkiem długiej, trzynastoletniej wojny – wojny, która miała ostatecznie zakończyć „stary spór Słowian między sobą” o prymat i hegemonię w Europie Wschodniej...