Krystyna córka Lavransa: Wianek

W 1306 roku, w targanej konfliktami wewnętrznymi Norwegii, Lavrans z żoną Ragnfridą i córeczką Krystyną osiedlają się na dworze Jørund w pięknej górskiej dolinie w Gudbrandsdalen. Od tej chwili śledzimy ich historię toczącą się w epoce rozgrywek politycznych, walki o władzę oraz dominującej roli Kościoła. Opowieść jest tak plastyczna, że razem z jej bohaterami przenosimy się w ten nieistniejący już świat, w którym liczyły się prawda, honor, męstwo i głęboka, szczera religijność. Z kart powieści przenika szmer strumieni, stukot kopyt, zapach morza i ciepło promieni słońca zachodzącego nad norweskimi fiordami. Poznajemy realia trudnego codziennego życia na dworze ziemskim i obyczaje tamtych czasów. Krystyna cóka Lavransa to historia miłości, w której szczęście - choć osiągalne - bywa niezmiernie krótkotrwałe. To przede wszystkim historia kobiety, która wbrew tradycji epoki, nakazującej córce bez cienia sprzeciwu poddać się woli ojca w kwestii małżeństwa, odważnie walczy o prawo do własnych wyborów i samodzielnego kształtowania życia. Krystyna zmienia się, dojrzewa, poddaje się namiętnościom, grzeszy i upada, ale chwilę później podnosi się i znów stawia czoła losowi - z pokorą i determinacją wypływającą z mocno ugruntowanej wiary i wrażliwego sumienia. Krystyna córka Lavransa to bez wątpienia jeden z najlepszych i najpiękniejszych kobiecych portretów psychologicznych w literaturze pięknej.