Miłość i zemsta

Schodziła na dół trochę niespokojna. Jak dotąd bez wysiłku udawała kuzynkę Stefana, ale co zrobi, jeśli któryś z gości zdemaskuje ją jako oszustkę? Wszyscy uznają ją za kochankę lorda de Montforta, jej reputacja legnie w gruzach i zostanie okryta hańbą. Może należało powiedzieć prawdę Marii Renard? Gdyby to zrobiła, Maria z pewnością wycofałaby się z przyjaźni. Nie, musiała kontynuować maskaradę, przynajmniej dopóty, dopóki nie odzyska pamięci. A jeśli nigdy nie przypomni sobie, kim jest? Czy Stefan się zadeklaruje? Czy poprosi ją o to, by została jego kochanką czy żoną? Chwilami Annie wydawało się, że chętnie przyjęłaby każdą z tych propozycji. Lord de Montfort potrafił być szorstki, a w gniewie nawet przerażający. Jednak im dłużej przebywała pod jego dachem, tym bardziej ją do niego ciągnęło. Marzyła, by wreszcie zaczął z nią mówić o miłości. Stefan był w wielkiej sali. Na widok jego strojnych szat serce zatrzepotało w piersi Anny. Przywykła oglądać go w prostym odzieniu, tymczasem na ten wieczór przywdział pański strój, haftowany złotą nicią i naszywany klejnotami. Wyglądał w nim wyjątkowo przystojnie i dumnie, nawet nieco arogancko. Anna poczuła, że z radością będzie tego wieczoru odgrywała rolę pani domu i wraz z nim witała zaproszonych gości. (Fragment).